Fatma Hanım, ben on beş yıllık evli bir beyim. Evlenmeden önce eşimi çok sevmiş ve ailemi karşıma alarak onunla evlenmiştim. Şimdi iki kızım var ama eşimi hiç tanımadığımı görüyorum. Evliliğimizin birinci yılında ayrı dünyaların insanı olduğumuzu anladım aslında. Ama aileme karşı mahcup olmamak için bunu kimseye söylemedim. Eşim iyi bir insan ama ortak hiçbir şeyimiz yok. Evde oturup sürekli ev işi yapmak istiyor. Ben biraz daha hareketli ve canlı bir insanım. Evde kitap okumak, eşimle fikir teatisi yapmak, gezmek istiyorum ama o bunu çok gereksiz görüyor. Kızlarım büyüyorlar onlarla okuyoruz bazen onları alıp gezdiriyorum. Ama eş seçimi konusunda büyük bir yanılgıya düştüğümü anlıyorum. Artık ayrılamam ama evde çok mutsuzum. Kendimi kötü hissediyorum, bana tavsiyelerinizle yardımcı olursanız çok memnun olacağım. A. K.
Farklılıklara saygı göstermek esastır

Eşler evlenmeden önce, her şeyi toz pembe görüyorlar ve gerçek hayatla uzlaşmayacak hayaller kuruyorlar ve bu çerçevede bir evlilik kurguluyorlar. Bir de eş adayları, evlilikle ilgili beklentilerini tam olarak tanımlayamadıklarından, sadece duygularıyla hareket ediyorlar ve evlendiklerinde çeşitli sorunlar yaşayabiliyorlar.

Anladığıma göre kişisel farklılıklarınız sizin için bir sorun olarak ortaya çıkıyor. Evliliklerde aile bireylerinin müşterek işler yapmaları ve paylaşım içinde olmaları güzel bir şeydir. Ancak, bu tür imkanlara sahip değilseniz de, mevcut durumu kabullenip, farklılıklara saygı göstermeniz daha uygun olur. Aile içinde, farklı özellikler farklı beklentiler taşıyanlar olabilir. Burada, aynı çatı altında yaşayan aile efradının birbirlerini olduğu gibi kabul edip farklılıkları bir zenginlik olarak görebilmeleri gerekir. Yani kimse kimseyi kendisi yapmaya çalışmamalı aksine onu kendi çerçevesi içinde kabul etmelidir. Yaptığınız işlere eşinizi teşvik edebilirsiniz ama onun duygu ve düşüncelerine de aynı şekilde saygı göstermelisiniz. Eğer "eşim bana uyum sağlamıyor, çok mutsuzum" diye düşünürseniz bu durumu sorun haline getirebilirsiniz. Buna karşın, "ben bu özelliklere sahibim eşim de farklı özelliklere sahip, ona saygı gösteriyorum " diye düşünürseniz sorun kalmaz... Allah'a emanet olun.
Bize vakit ayırsınlar

Fatma hanım, ben on yıllık evli bir bayanım. Kocam geç vakte kadar arkadaşlarıyla geziyor, derslere katılıyor, insanların sorunlarına koşuyor. Birkaç tane derneğe üye olmuş, dernek çalışmalarına, yoksullara yardıma gidiyorum diye evden çıkıyor geç vakte kadar gelmiyor. Ben gece saat bire kadar onu bekliyorum gelmeyince de uyuyorum. Biri kız biri erkek iki çocuğum var, artık babalarının eve geç gelmelerine alıştılar ve aramıyorlar. Ama geçen gün kızım bana " anne amcam evine erken geliyor, bütün babalar eve geç gelmezler mi? diye sordu. İçimden bir şeyler koptu, kızım babası eve sürekli geç geldiği için bütün babaların aynı şekilde eve geç gelebileceğini düşünmüş. Eşlerimiz hayır çalışmaları yapsınlar ama lütfen bize de vakit ayırsınlar. Bu konuda bir yazı yazar mısınız? M. E.
Aileye öncelik vermeli

Eşlerin hayır çalışmalarına katılmaları ve insanlığın sorunlarına çözüm getirme noktasında ellerinden geleni yapmaları güzel bir şey. Ancak sizin de ifade ettiğiniz gibi, babalar eşlerine ve çocuklarına da vakit ayırmalılar ve ailenin sorumluluğunu birlikte götürmelidirler.

Bilindiği üzere, eğitimin temeli ailede atılır ve ailede şekillenir. Dolayısıyla, anne babalar evdeki sorumluluğu unutarak, geç vakte kadar dışarıda vakit geçirirlerse, birkaç yıl sonra çocuklarının dış dünyada suç unsurlarına dönüştüğünü görebilirler ve onları kaybedebilirler. Elbette bizim yaşadığımız topluma karşı da sorumluluklarımız vardır ancak bu sorumluluklarımızı yerine getirirken önceliğimiz her zaman aile olmalıdır. Ailenin düzeni ve çocukların eğitimi anne babanın desteğiyle olur... Baba bu konuda elinden geleni yapmalıdır. Akabinde, sosyal çalışmalar ve insanların sorunları yer almalıdır.

Anne evde çocukların sorunlarıyla tek başına mücadele ederken ve babanın evdeki sorumluluğunu mecbur kalıp üstüne alırken, babanın vaktinin tamamını dışarıda geçirmesi doğru olmaz. Bu konuda eşinizle konuşmanızda fayda var. Size hayır çalışmaları yaptığını söylediğinde de bu çalışmalara ailecek katılabileceğinizi ama babanın çocuklarına karşı da görevinin olduğunu hatırlatabilirsiniz.