öncelikle dünyadaki ve Türkiye’deki Müslümanların bayramını kutlarım. Ayrıca Müslüman olmadığı halde, Müslümanların bayramına saygı duyan her insana da teşekkür eder, onları da bu güzel gün adına tebrik ederim.
“O kişinin yerinde olsam ben de giderim.” O kişinin kim olduğunu hemencecik anlamayanlar için ipucu vereyim. Türkiye’nin Müslüman olmasından ürken, Türkiye’den ve milletimizden nefret eden, nefretini kustuktan sonra halkımızın büyük bölümünün adını ilk defa duyduğu ve “Türkiye’deki Müslümanlığı kabullenemiyorum” diyerek ülkeyi terk etmek istediğini söyleyen şahıs.

Adını yazmamamın sebebi şu; ilgili kişinin bu topraklarda doğup, bugüne kadar Müslümanların el emeği, göz nuru ve parasıyla hayatını idame ettirdiği halde, topluma karşı duyduğu kin ve öfkeye koyduğum tepkidir.

Biz millet olarak her canlının Allah tarafından yaratıldığına inanır ve iman ederiz. Yine Allah’ın her yarattığı kula bir ömür biçtiği ve rızık verdiğine inanır ve iman ederiz ve böyle tiplerin şerrinden uzak durmak için Allah’a sığınırız.

“O kişinin yerinde olsam ben de giderdim” dedim. Evet, gerçekten giderdim. Bakın şimdi bugün bayram değil mi? Evet bayram. Bu sabah en az 60 milyon kişi, güneş doğmadan kalktı ve sabah namazı kıldı.

Altmış milyon rakamını abartı bulanlar için hemen şunu da söyleyeyim. Hayatında beş vakit namaz kılmayanlarla, haftada bir Cuma namazı kılanlar dahil olmak üzere, “Elhamdülillah Müslümanım” diyen her fert, bayramlarda güneş doğmadan kalkar, sabah namazını kılar ve bayram namazına hazırlık yapar. Ayrıca bu rakam bir anket sonucudur.

Her Müslüman ailede neşe ve coşku vardır bu sabah. Bayram namazı kılındıktan sonra büyüklerden başlanarak bayramlaşılır, eller öpülür, hediyeleşilir ve yine zevk sefa içerisinde kurbanlar kesilir, etler paylaşılır ve fakirler sevindirilir. Bu esnada herkesin yüreğindeki sevgi doruklardadır, birbirlerine bağlılığın sınırı yoktur böyle günlerde.

Biz ki -yani Osmanlı torunları olan bizlerin ataları-, başımıza dert açacaklarını bile bile İspanya’da katledilen Yahudilere kucak açmış ve hayatlarını kurtarmışız. Ermenileri, bütün kötülüklerine ve ihanetlerine rağmen hâlâ içimizde barındırmaktayız ve barındıracağız. Ya her fırsatta yapacaklarından geri kalmayan Rumlar da öyle değil mi? Onlarla da kardeş kardeş geçinip gitmiyor muyuz?

Her Müslüman, Allah’ın verdiği ömrü ve rızkı engellemeye kimsenin hakkı olmadığını bilir. Camilerimiz açık, havralar, sinagoglar, kiliseler açık, isteyen istediği ibadethanede ibadetini yapıyor ve kimsenin kimseden şikâyeti yok. Rumlar, Yahudiler, Ermeniler ve diğer inançlara sahip herkes, Müslüman komşularının bayramını tebrik ediyor, Müslümanlar da onların kutsal günlerini tebrik ediyor ve sevinçlerini paylaşıyor.

Peki, bütün bu gerçekler karşısında malum şahıs neden böylesine rahatsız olmuş? Şimdiye kadar aklı neredeymiş? Bugüne kadar kazandığı paralar, yediği ekmek, içtiği su Müslüman halkın emeği değil mi? Devletten kazandığı paralarda bugün nefret ettiği Müslümanların parası yok mu?

Hatta İstanbul Büyükşehir Belediyesi kendisini iki defa yurtdışına götürüp konser verdirtti. Bedava mı verdi bu konserleri? Hayır, bütün masraflarıyla birlikte çatır çatır parasını aldı. Almalıydı da. Bir emek harcamıştı, ama aldığı para, ülkeyi terk etmesine sebep olan halkın parasıydı. İnsan en azından karnını bu milletin parasıyla doyurduğu için bile böylesine rahatsızlığını dile getirmez.

Doğduğu topraklara saygısı olmayan, beslendiği milletten nefret eden birinin kalması, insanın kendi kendisine karşı yaptığı bir saygısızlıktır. İnsan olan odur ki, önce kendisine saygı duymalıdır. Kendisine saygısı olmayanın başkasına saygısı yoktur. Eğer kendisine saygısı varsa düşüncesine de saygı duymalı ve gereğini yapmalıdır.

Bize malum şahıstan daha büyük usta olan Tuluyhan Uğurlu ve onun gibi vatan evlatları yeter. İlgili kişinin kaprislerine, tahriklerine ve oyunlarına gelmeyiz.