20 yaşında bir kızım var. Beş yıl önce Bipolar Bozukluk teşhisi konuldu. O günden beri ilaç kullanıyor. Ama bazen ilacı bırakıyor ve "artık kullanmayacağım ben hasta filan değilim" diyor ve bırakıyor. Ama atakları yeniden geliyor ve doktora götürüyoruz. Bu konuda biraz sorumsuz davranıyor. Aslında rahatsızlığından kompleks duyuyor. Doktorumuzdan Allah razı olsun bize her konuda yol gösteriyor ama kızım biraz inat. Bu konuda ne yapabilirim? Ş.Y

Bilgilendirmeye devam edin

Bu tür rahatsızlıklarda yaşanan sorunlardan biri de hastaların "nasıl olsa iyileştim" diyerek doktora danışmadan ilacı kesmeleridir. Oysa ilaç, hem hastalığı tedavi edici özelliğe sahip hem de, kişiyi yeni hastalık dönemlerinden koruma işlevi görüyor. Bu nedenle bu tür sorunları doktorunuzla konuşun ve onun yönlendirmesiyle hareket edin. Kızınızla, ilacı kestiğinde ne tür sorunlar yaşayabileceğini konuşun. Ve onu ikna etmeye çalışın. Sizin de ifade ettiğiniz gibi, toplumda psikiyatriste giden hastalara ayrımcılık yapılabiliyor ve bu hastalar dışlanabiliyorlar. Burada siz, sosyal ortamlara girmeye ve insanları bilgilendirmeye devam edin. Bu konuda kızınıza destek verin, "Aile olarak arkandayız, senin yanındayız" duygusunu verin. Ve ilaç kullanmanın bir eksiklik olmadığını aksine ilacın kendisini tedavi edecek bir araç olduğunu ifade edin.
Birinin üzerine yıkmak istiyorum

Fatma hanım, ben otuz yaşında bir ev hanımıyım. Beş yaşında bir kızım var. Bu yıl anasınıfına başlıyor. Benim sorunum kendimle yani nefsimle ilgili. Yaşamaktan hiç keyif alamıyorum, ayakta yürüyen bir ölü gibiyim. Kendimi avutmak için her şey yapıyorum ama bir türlü mutlu olamıyorum. Her şey monoton geliyor, o yüzden çok uyuyorum. Uyku beni dünyayı düşünmekten kurtarıyor geçici bir rahatlık veriyor. Ama uyandığımda her şey eskisi gibi oluyor. Günün çoğunu uyuyarak geçiriyorum. O yüzden çok kilo aldım, kendimi hiç beğenmiyorum, sürekli suçlu arıyorum. Mutsuzluğumu birinin üzerine yıkmak istiyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var. F. K

Nasıl bakarsanız öyle görürsünüz

İnsanlar, meslek edinmek, kariyer sahibi olmak ve iyi bir iz bırakmak isterler. Bunun için hayat boyu çalışırlar. Bu mücadelelerinin karşılığı olarak ise kalıcı bir iz bırakmak ve bir nebze huzur elde etmek isterler. Ama huzurun sahip olduğumuz şeyleri doğru anlamlandırmakla mümkün olduğunu düşünmezler.Yani siz iyi bir mesleğe sahip olabilirsiniz, ancak " Rabbime hamdolsun bana bu imkanları verdi dediğinizde mutlu olursunuz. Buna karşın, keşke her şey daha iyi olsaydı, bu iş değil de şöyle bir işe sahip olsaydım diye düşündüğünüzde mutsuz ve umutsuz olursunuz. Bu nedenle olayları ve sahip olduğunuz imkanları olumlu bir şekilde anlamlandırmaya ihtiyacınızın olduğunu düşünüyorum. Aksi takdirde beklentilerinize ulaşamayabilirsiniz. Bir de, şu günlerde bir psikiyatriste giderek yardım alabilirsiniz. Bu da yaşadığınız süreci daha rahat atlatmanıza yardımcı olacaktır.