Müşrikler Hz.Muhammed (S.A.V.) Efendimizin yatağında yattığını sanıyorlardı. Sabahleyin, yatakta yatanın Hz.Ali (R.A.) olduğunu görünce, donakaldılar, hayal kırıklığına uğradılar, ne yapacaklarını şaşırdılar; sûikastin başarısızlıkla sonuçlanması üzerine hiddetlerinden çıldıracak hâle geldiler. Hz. Ali (R.A.)'yi önce Harem-i Şerîf'e götürüp hapsettiler; fakat daha sonra serbest bıraktılar. Hemen her tarafı aramağa koyuldular. Mekke-i Mükerreme'yi alt üst ettiler. Fakat Hz. Peygamber (S.A.V.) Efendimiz yoktu.

Bu arada Muhammed'i bulan, öldüren veya esir eden kimseye yüz deve ödül vereceklerini Mekke-i Mükerreme'nin her tarafında ilan ettiler. Ayrıca kendileri de derhal onu aramaya koyuldular. Bu haber duyulunca, ne kadar mâceracı, cânî, katil varsa, hepsi etrâfa yayıldı. Mekke-i Mükerreme'de ve Mekke dışında, harıl harıl Hz. Peygamber (S.A.V.) Efendimizi arıyorlardı.

Aralarında Ebû Cehil'in de bulunduğu bir grup, Hz. Ebû Bekir (R.A.)'in evine gelerek Esmâ'yı sorguya çekti. Esmâ'nın babasının nerede olduğunu bilmediğini söylemesi üzerine Ebû Cehil ona bir tokat vurdu ve küpelerini yere düşürdü. Müşrikler Hz. Ebû Bekir (R.A.)'i de evinde bulamayınca, Resûl-i Ekrem (S.A.V.) Efendimizin O'nunla birlikte gittiği kanaatına vardılar. Derhal Medine-i Münevvere yolunu tuttular. Mekke-i Mükerreme'yi karış karış aradılar.
Mağarada gizlenmesi

Bu süre zarfında Hz. Ebû Bekir (R.A.)'in azatlısı Âmir b. Füheyre koyunları bu bölgede otlatarak mağaranın yakınına getiriyor, sağıp onlara taze süt içiyorlardı. Hz. Ebû Bekir (R.A.)'in kızı Esmâ mağaraya yiyecek getiriyor, gündüzleri Mekke-i Mükerreme'de geçiren oğlu Abdullah da geceleri mağaraya gelerek şehirde olup bitenleri haber veriyordu. Abdullah sabaha yakın şehre giderken Âmir b. Füheyre de koyunları onun peşisıra sürerek ayak izlerini ortadan kaldırıyordu.