Yaşı ellinin üstündeydi... Gözlerini boşluğa doğru dikmiş şöyle diyordu: "Annem iyiydi de babamdan hiç sevgi görmedim, rahmetli bize çok uzaktı. Evlenmiştim çocuklarım vardı ama içimdeki açlığı hiçbir şekilde gideremiyordum. Hafta sonları çocuklarımı alır babama gider ve onunla konuşmaya çalışırdım. Hoş geldin der odasına çekilirdi... İki kelime etmeden geri dönerdim... Babam rahmetli olduğunda mezarına yaslandım, sarıldım, içimden geldiği gibi konuştum ve saatlerce ağladım... Ama beni duyar mıydı bilmem ki?

Neye açlık çekiyor, neyin yoksunluğunu yaşıyorsak o noktada zayıfızdır. Yaşadığımız ortam ya da içinde bulunduğumuz konum ne olursa olsun açlığını çektiğimiz şeyin özlemini hep yaşarız.

Baba çocuğun dünyasında güç, güven ve umudu temsil eder... Çocuklar, babadan aldıkları güvenle topluma açılır, düştüklerinde, aynı enerji ile kalkıp yollarına devam ederler.

Çocuklar kendi aralarında konuşurken " benim babam çok büyük, herkese gücü yeter" diyerek babaya olan güvenlerini ifade ederler. Çünkü baba çocuğun kahramanıdır. Kahramanı ile dayanışma içinde olan çocuk ise kanatlanır ve uçmayı başarır.

Çocuk gelişimi uzmanları, çocukluğunda baba sevgisinde yoksun büyüyen çocuklarda güven kırılması olabileceğini ve bu çocukların diğerlerine göre daha güçsüz ve zayıf kalabileceklerini ifade ediyorlar. Çünkü çocuğun dünyasında baba, koruyandır, kollayandır, ailenin maddi ve manevi destekçisidir. Baba aynı zamanda çocuğunu seven ve sevgisini vermekten kaçınmayandır da ...

Pek çok kere ifade etmişizdir, bizim toplumumuzda babalar, çocuklarına nasıl davranacaklarını, sevgilerini nasıl verebileceklerini pek bilmezler. Kimileri de, çocuğuna en pahalı eşyaları alarak sevgisini ifade edebileceğini düşünür. Çocuğun sevgi ve ilgi ile şımaracağını düşünenler de vardır. Oysa çocuk, anne babanın sevgisi ile değil, egosu şişirildiğinde ve bencillik empoze edildiğinde şımarır.