Mağazalara ve marketlere günde birkaç kez uğrar ve aldığın her parçada, eksikliğini hissettiğin bir şeyi yerine koyduğunu sanırsın. Aldığın eşyalar, giysiler, aksasuarlar, harcadığın paralar ve gezdiğin mekanlar aracılığıyla arkadaşların arasında bir yer edinmeye çalışır ve sevildiğini, onların nazarında değerli olduğunu hissetmek istersin... Peşinde koşturduğun bir sevgi kırıntısıdır ama ellerini her uzattığında boşluğa düşersin... İçini kasıp kavuran o sızıyı dindirebilmek için her gün yeni bir şeyler alır ve aldığın her parçada bir boşluğu doldurduğunu düşünürsün ama kendinle baş başa kaldığında hiçbir şeyin değişmediğini görürsün... Eksik olan bir şeyler vardır ve sen bu eksikliği gidermeye çalışmaktasındır fakat nasıl?

Karanlıkta güneş arayan adamın durumuna düşüyorsun öyle değil mi? Yalnızlığını, sevgisizliğini ve manevi dünyandaki boşluğunu bir şeylerle gidermeye çalışıyorsun ama olmuyor. Bu karanlık yollarda ışık araman nafile, o yüzden önce neyi, niçin ve nerede araman gerektiğini bilmek zorundasın.

Kendini kontrol edemediğin zamanlarda, alış veriş yapma ihtiyacı hissediyor ve böylelikle daha güçlü ve etkili olabileceğini düşünüyorsun. Aldığın her şey, geçici bir rahatlama veriyor ama bu pek uzun sürmüyor. Bir süre sonra büyük bir pişmanlık ve öfke ile yeniden bir şeyler aramaya koyuluyorsun...

Işığı güneşin saçlarında, suyu okyanusun bağrında araman gerektiğini bilmezsen, bu arayışların hayat boyu sürer ama sen aradığına hiçbir zaman ulaşamazsın.