Dev­let sis­tem­le­ri­nin te­mel ku­ru­luş ga­ye­si; va­tan­daş­la­rı­nın hak­la­rı­nı, gü­ven­li­ği­ni, hu­kuk ça­tı­sı al­tın­da ko­ru­ya­bil­me­si­dir.

“Ge­liş­miş ül­ke­” ko­nu­mun­da dün­ya­ya yön ve­ren ül­ke­ler in­ce­len­di­ğin­de hu­kuk sis­tem­le­ri­nin ba­şa­rı­sı dik­ka­ti çe­ker.

Ko­nu­ya Tür­ki­ye açı­sın­dan yak­la­şıl­dı­ğın­da ise özel­lik­le son yıl­lar­da hu­kuk sis­te­mi­nin ade­ta kao­sa sü­rük­len­di­ği­ne ta­nık­lık edi­yo­ruz.

Da­ha dü­ne ka­dar ce­ma­at te­le­viz­yon­la­rı ve ga­ze­te­le­rin­de “as­rın da­va­sı­” di­ye şi­şi­ri­len, abar­tı­lan Er­ge­ne­kon ve Bal­yo­z’­a bir ge­ce­de “kum­pa­s” de­nil­me­ye baş­lan­dı.

Şi­ke Da­va­sı ola­rak ta­nım­la­nan ve bi­zi tüm dün­ya­ya re­zil eden olay ön­ce Fe­ner­bah­çe­’nin “A­ta­türk­çü­lü­ğü­ne­” bağ­lan­dı. Son ola­rak da “hü­kü­me­ti he­def alan bir gi­ri­şi­m” ola­rak lan­se edil­di.

PKK’­nın üst ya­pı­sı ola­rak sen­di­ka­la­rıy­la, aka­de­mis­yen­le­riy­le, si­lah­lı un­sur­la­rıy­la bü­yü­yen KCK ope­ras­yon­la­rı bir ge­ce­de dur­du­ru­lup, sa­nık­lar ser­best bı­ra­kı­la­rak, te­rö­rist­ler ara­mı­za ka­rış­tı­rıl­dı.

Göz­ler Yü­ce Di­va­n’­a çev­ril­miş­ken, bu ku­ru­mun as­lın­da gü­ve­nil­mez bir ya­pı­sı­nın ol­du­ğu ve hü­kü­me­ti zor du­rum­da bı­rak­mak için ça­lı­şa­bi­le­ce­ği ya­zı­lıp, çi­zil­me­ye baş­lan­dı.
*  *  *
Tür­ki­ye­’nin son 10 yı­lı­nın kı­sa ta­nı­mı: Sav­cı­lar, ha­kim­ler, plan­lar, kum­pas­lar, id­di­ana­me­ler, dar­be gi­ri­şim­le­ri, gün­lük­ler, ki­tap­la­r…

İle­ri­de, Tür­ki­ye­’nin 2000’li yıl­lar­da­ki si­ya­si ya­şa­mı bel­ge­sel ha­li­ne ge­ti­ril­di­ğin­de epey­ce mal­ze­me çı­ka­cak gi­bi gö­zü­kü­yor. 

Ama işin il­ginç ya­nı on­ca cur­cu­na­ya, on­ca da­va­ya, to­za, du­ma­na rağ­men “suç­lu yo­k”­…

Hak­kın­da on­lar­ca ki­ta­p ya­zı­lan, yüz­ler­ce sa­at te­le­viz­yon ka­nal­la­rın­da tar­tı­şı­lan, bin­ler­ce kez ga­ze­te sü­tun­la­rı­na gi­ren olay­la­rın tek so­nu­cu: Da­va­lar ta­raf­lı, ka­rar­lar ta­raf­lı, yar­gı ta­raf­lı­…

Du­rum böy­le olun­ca va­tan­da­şın hu­ku­ka, dev­le­te say­gı­sı ve inan­cı kal­ma­ma­ya baş­lı­yor.

So­kak­lar­da ca­nı­na kas­te­di­len in­san­lar, şi­ka­yet­çi ol­ma­ya çe­ki­ni­yo­r… Çev­re­sin­den ge­len “ve­ril­miş sa­da­kan var­mış, mah­ke­me­ye ver­sen ne ola­cak san­ki, yıl­lar­ca gi­dip ge­le­cek­sin, he­def ola­cak­sı­n” yo­rum­la­rıy­la, da­va­lar açıl­mı­yor, şi­ka­yet­çi olun­mu­yor. 

Her­kes ken­di ada­le­ti­ni, gü­ven­li­ği­ni sağ­la­ma­ya ça­lı­şı­yor ki bu du­rum ge­le­cek adı­na bü­yük bir asa­yiş so­ru­nuna ade­ta ze­min ha­zır­lı­yor.

Za­ten ha­pis­ha­ne­le­rin do­lu­lu­ğun­dan do­la­yı 5 yıl­da bir çı­kan af­lar da hu­zur­suz­lu­ğu bir kat da­ha ar­tı­rı­yor.

Ül­ke­nin ge­ne­li­ne ya­yı­lan hu­kuk­suz­luk, bir ümit­siz­lik sar­ma­lı­na dö­nüş­müş du­rum­da. So­run­la­rın te­me­li dö­nüp do­la­şıp hu­kuk sis­te­mi­ne da­ya­nı­yor.

Yıl­lar­ca TSK’­yı Tür­ki­ye­’nin en gü­ve­ni­lir ku­ru­mu ola­rak gös­te­ren an­ket­le­rin doğ­ru­lu­ğu şüp­he­li ol­sa da bu­gün Tür­ki­ye­’de en gü­ve­nil­mez ku­ru­mu­nun “yar­gı­” ol­du­ğu mut­lak. 

Öy­le bir ül­ke dü­şü­nün ki; va­tan­da­şı mah­ke­me­ye git­mek­ten, ha­ki­mi ka­rar ver­mek­ten, sav­cı­sı id­di­ana­me ha­zır­la­mak­tan çe­ki­ni­yor.

Hal böy­le olun­ca akıl­la­ra is­ter is­te­mez Ev­li­ya Çe­le­bi­’nin ak­tar­dı­ğı “Fa­tih Sul­tan Meh­met ve Ka­dı­” hi­ka­ye­si ge­li­yo­r…

Çe­le­bi­’ye gö­re Fa­tih Sul­tan bir va­tan­da­şın ara­zi­si­ni al­mak­tan yar­gı­la­nır ve mah­ke­me­ye çı­ka­rı­lır. Fa­tih, su­çu­nu ka­bul eder ve ara­zi sa­hi­bi­ne al­tın öder. Son­ra­sın­da, Fa­tih Sul­tan Meh­met ile mah­ke­me ka­dı­sı ara­sın­da şu di­ya­log­la­rın geç­ti­ği ri­va­yet edi­lir:

“Ey ka­dı, eğer be­nim pa­di­şah­lı­ğım­dan ür­ke­rek le­him­de ka­rar ver­se idin se­nin ci­ğe­ri­ni bu han­çer­le de­şe­cek­tim.” 

Ka­dı Sa­rı Hı­zır gü­lüm­se­ye­rek mü­sa­ade is­ter ve otur­du­ğu min­de­rin al­tın­dan bir to­puz çı­ka­rır ve der ki:

“Pa­di­şa­hım, eğer siz de pa­di­şah­lı­ğı­nı­za gü­ve­ne­rek ver­di­ğim ka­ra­ra iti­raz et­se idi­niz, ben de si­zin ba­şı­nı­zı bu to­puz­la eze­cek­ti­m…­”

Me­se­le­miz, hu­ku­kun eşit­lik ve ada­let il­ke­si­ne da­ya­lı ça­lış­ma­sı ve ça­lış­tı­rıl­ma­sı­dır.

Se­nin sav­cın, be­nim ha­ki­mim der­sek hu­kuk kao­su ül­ke­yi esir alır, işin için­den çı­ka­ma­yız.