Abdullah b. Mübârek Merv şehrinde 118 H. Yılında doğmuş, 181 de vefat etmiş alim, takva sahibi, cömert, mücahid ve mübarek bir İslam büyüğüdür.

Aşağıdaki olay (veya temsil) ondan nakledilmiştir:

Hac yolculuğunda yaşlı, siyah yünden yeleği ve başörtüsü bulunan bir kadına rast geldim. Aramızda şu konuşma geçti:

-Esselamu aleykum

-Selamun kavlen min Rabbin Rahîm

-Allah’ın rahmeti seninle olsun ey Allah’ın kadın kulu, burada ne yapıyorsun?

-“Yolunu şaşıranın ne kılavuzu ne de koruyucusu olur”.

(Kadının bütün cevapları Kur’an’dan, mealini vereceğim âyetlerle olmaktadır).

Yolunu kaybettiğini anladım ve sordum:

-Yolculuk nereyedir?

-“Bir gece kulunu, Mescid-i Haram’dan Mescid_i Aksâ’ya götüren Allah’ı tenzih ile anarım”

Anladım ki, haccını yapmış, Mescid-i Aksâ ziyaretine gitmek istiyor.

-Kaç gündür buradasın?

--“Tam üç gün üç gece”.

-Yanında yiyecek içecek de yok, ne yiyip ne içiyorsun?

-“Beni yediren ve içiren O’dur”.

-Namaz vakti gelince ne ile abdest alıyorsun?

-“Su bulamazsanız temiz yer yüzünden teyemmüm edin”

-Ben de yiyecek ve içecek var, onlardan sana vereyim mi?

-“Sonra orucu geceye kadar tamam edin”.

Anladım ki, oruç tutuyor.

-Benimle niçin konuştuğum gibi konuşmuyor, benim verdiğim gibi bilgi ve haber vermiyorsun?

-“ O hiçbir söz söylemez ki yanında çok dikkatli bir gözetleyici olmasın.”

-Seni şu devemle taşımama izin verir misin?

-“Yaptığınız her iyiliği şüphesiz Allah bilir”.

Binmesi için devemi çöktürünce şu mealdeki âyeti okudu:

“Mümin erkeklere söyle gözlerini haramdan sakınsınlar.”

Gözlerimi sakındım. Deveye binince şu mealdeki âyeti okudu:

“Yanına bile yaklaşmamız mümkün değil iken onun (devenin) bize boyun eğmesini sağlayanı tenzih ile anıyorum; şüphesiz biz de Rabbimiz’e döneceğiz”.

Biraz yol aldıktan sonra sordum:

-Ey Allah’ın kadın kulu, evli misin?

-“Ey iman edenler, açıklandığında sizi kötüye sevk edebilecek şeyleri sormayın.”

Bunun üzerine sustum ve kafileye yetişinceye kadar hiç konuşmadım. Kafileyi görünce sordum:

-İşte sizin kafileniz, orada bir yakının var mı, kime sesleneyim?

-“Mal ve çocuklar dünya hayatının süsüdür.”

Anladım ki, kafilede onun çocukları var. Sordum:

-Onların kervanda vazifeleri var mı, yoksa yolcular arasında mı bulunuyorlar?

-“… Alâmetler, işaretler; onlar yıldızlara bakarak yollarını buluyorlar.”

Demek çocukları kervanın kılavuzları arasındaymışlar. Çadırlara yaklaşınca sordum:

-Adları nedir?

-“Allah İbrâhîm’i dost edindi.” “Allah Mûsâ ile konuştu.” “Yahyâ, kitaba sımsıkı sarıl.”

İbrâhim, Musa, Yahya diye seslendim, ay parçası gibi üç delikanlı geldiler, analarının önünde diz çökünce şöyle dedi:

-“Birinizi şu para ile şehre gönderin de hangi yiyecek iyi ve temiz ise ondan alıp yiyeceğiniz olarak size getirsin”.

Çocuklar yiyecek içecek getirip önüme koydular, anaları:

-“Geçen günlerde yaptıklarınıza karşılık afiyetle yiyin ve için” mealindeki âyeti okudu.

“Şu annenizin hikayesini bana anlatmadıkça yiyecek ve içeceğiniz bana haram olsun” dedim.

Cevapları şöyle oldu:

“Annemiz kırk yıldır, dilim kayar da Rabbim bana darılır diye yalnızca Kur’an ile konuşuyor.”

“İşte bu Allah’ın lütfudur, O dilediğine bunu ihsan eder, Allah büyük lütuf sahibidir” dedim.