“Münasebetsize bak, bir yemek için ölünür mü?” deyip geçmek üzereydim. Meğer kasıt; bildiğimiz, çok sevdiğimiz ve bilhassa bekâr evlerinin baş yemeği “menemen” değilmiş. Hani şu İzmir’in Menemen kasabası imiş!



“Menemen” şimdi kendi halinde bir ilçe… Uzun süre İzmir’in en azgelişmiş ilçesi idi. 2007’den itibaren merkez nüfusunda ciddi artış görüldüğüne bakarak, ancak bu tarihten sonra devletin yatırım ilgisini çektiği tahmin edilebilir.

Türkiye’de menemen yemeğini herkes sevdiği gibi, Menemen kasabasının ismini de herkes duymuştur. Bazıları bu ismi duyunca tüyleri diken diken olur! Sanki geçmişte cereyan etmiş bir olay bu şehir tarafından yapılmış gibi!

“Menemen vak’ası”nda Menemen’in rolü ne olabilir?

Dışarıdan gelen unsurlar Menemen’de cinayet işliyorlar. Bunların kimler olduğu belli. Elbette olayda ve kişilerde belirsizlikler de var. Bu belirsizliklerin arkaplanında İzmir’in Serbest Fırka’ya gösterdiği şiddetli alâka ve bu alâkadan tedirgin olan merkezi bürokrasi aranabilir.

İzmir, 1922 senesi 9 eylülünde kurtarıldıktan sonra, danışıklı bir partinin lideri olan Fethi Bey’i (Okyar) 8 yıl sonra kurtarıcı gibi bağrına basar… Fethi Bey’i karşılamaya çıkan halk, bu kurtarıcıya çoluğunu çocuğunu feda etmeye hazırdır! Sonra stadyumda bir toplantı yapılır. Burada da tezahürat yüksek seviyedededir. Fethi Bey “şapka” kelimesini telaffuz ettiğinde onbinlerce kişi başlarındaki şapkaları yere atıp çiğner!

Zavallı halk Fethi Bey’in gerçekten bir muhalefet partisi kurduğunu sanmaktadır! Oysa merkezî bürokrasi zemin yoklamaktadır!

Zemin onlar için çürüktür! Millet kurtarıcılardan bıkmıştır! Açlık ve sefaletle pençeleşmektedir.

İzmir bu duruma tepkisini en açık şekilde göstermiştir. Öyleyse İzmir en ağır şekilde cezalandırılmalıdır!

Serbest Fırka’nın lideri partisini kapatır, ardından Menemen vak’ası patlak verir!

Vak’a neden Menemen’de patlak verir? Aslında bu patlama İzmir merkezinde yapılabilirdi… Fakat zaferin son noktası İzmir’in hedefe oturtulması, Kurtuluş Savaşı efsanesinin sonunu getirebilir! Zaten İzmir suikasdi ile bir anlamda İzmir adı etrafında şüpheler uyandırılmıştır. Bu sefer, yakın bir ilçe merkezi, Menemen seçilir. Menemen Serbest Fırka’nın en fazla itibar gördüğü yerlerdendir…

Serbest Fırka’yı danışıklı surette kuran şahıs kendi eliyle kapatmıştır ama, Serbest Fırka etrafında oluşan efsaneyi kapatmak/iptal etmek ancak çok keskin bir olayla sağlanabilir.

Menemen böyle bir tezgâh olmalıdır!

“Menemen vak’ası” üzerine merkezi bürokrasinin tepesi bir araya gelir. En tepedeki “Menemeni haritadan kazıyın” talimatı verir!

Hukuk ve adaletin iptalidir bu! Suçun hesabını işleyenden değil, işlendiği yerden sormak!

Birkaç suçlu için, bir şehri ortadan kaldırmak!

Her neyse; topların hedefinden ikinci, üçüncü derecedeki şeflerin ağırdan alması ile kurtulur Menemen.

Askerî topların hedefinden kurtulur ama, sivil topların, füzelerin hedefi Menemen’e çevrilmiştir bir kere! Eğitim cihazı, basın yayın… Habire Menemen’e mermi savurur!

Bugünlerde menemenciler yine ortada… Menemen için ölmeye hazırlar. Yani irtica ile mücadele için Menemen vak’asının yıldönümünde bir kalkışma içindeler. Hedef, o zaman nasıl Menemen halkı ise, şimdi de Türkiye’nin bütün halkı.

O Menemen ki, Milli Mücadele’de bir defada 1000 (bin) şehid vermiştir! Yunan’a karşı şiddetle direnmiştir.

İşte böyle bir yerde mürrettep bir vak’a cereyan etmiştir ve halka Menemen üzerinden korku telkin edilmiştir.

Menemen Cumhuriyet totalitarizminin hesaplaşma sahalarından biridir. Tekkeler kapandıktan sonra tarikatları kapatmaya gücü yetmeyenler, halkın nezdinde büyük itibarı olan 90’lık nakşi şeyhi Esed Erdebili’yi Menemen’e getirip şehid etmişlerdir.

Mezarsız bir şehid!

Mezarı olmadığı gibi, cenaze namazının da kılınmadığı iddia ediliyor!

Elbette şehidin cenazesi olmaz, namazı kılınmıştır!

Esad Erdebili’ye sonsuz rahmet…

Menemen’den nefret üretenlere de akıl sağlığı niyazı!