39 yaşında bir anneyim. Büyük oğlum yirmi yaşında üniversitede okuyor. Küçük oğlum ise henüz on yaşında ve ilkokula gidiyor. Geçen yıl evimize iki kere hırsız girdi. Birkaç eşya alıp gitmiş hamdolsun bize bir zararı olmadı. Ama bu olaydan sonra evde çok korkuyorum. Geceleri yatarken kapıları sık sık kontrol ediyorum, küçük bir ses işitsem camları açıp dışarı bakıyorum. Çalıştığım için eve beşte geliyorum ve on yaşındaki oğlum benden bir saat önce evde oluyor. Ona "kapıyı açma, kimseyle konuşma, tanımadığın kimselerin yüzüne bakma, insanlara inanma..." gibi nasihatlarda bulunuyorum. Ona bir şey olmasından o kadar çok korkuyorum ki, çocuk benim yüzümden garip duygular yaşamaya başladı. Dışarıda tehlikeli bir dünya var ama çocuklarımıza da pozitif duygular aşılamamız gerekiyor bunu nasıl yapabiliriz? F. D.

Fazla abartmayın

Anladığıma göre o an yaşadığınız travmatik durumun etkilerini zaman zaman nüksediyor. Bu tür olaylardan sonra kişi, yaşadığı o şok anını tekrar tekrar yaşayabilir ve kendini çoğu zaman geçmişin içinde bulabilir.

Bu durumun hayatınızı olumsuz yönde etkileyen bir duygu olduğunu fark ediyor ve bir an önce kurtulmak istiyorsunuz. Bunun için lütfen, korku ve kaygılarınızı tetikleyen çarpık düşüncenizi değiştirmeye çalışın. Bu durumdan çocuğunuzun etkilenmesi doğaldır. Ona, tedbirli olmayı, kapı çaldığında kim olduğunu sormadan açmamayı, tanımadığı kimselere gitmemeyi öğütleyebilirsiniz ama bunu çok fazla da abartmayın çocuğa hayatını kabusa çevirecek korkular vermeyin. Ayrıca çocuğa, hayatta her zaman bu şekilde olumsuz olayların, korku ve kaygı veren vakaların olmadığını aynı şekilde iyi şeylerin de olduğunu izah ederek çok yönlü düşünmesine katkı sağlayın. Yaşadığınız sorunu kendi çabalarınızla atlatamıyorsanız bir süre yardım alabilirsiniz.
Başarısızlığı hazmedemiyorum

10 yıl boyunca müdür olarak çalıştığım işimden atıldım. İnanın, böyle bir şeyin başıma geleceğini hiç düşünmezdim. Ama insanın başına her şeye gelebiliyor. işimden atıldıktan sonra çok yalnız kaldım. Etrafımdaki insanlar benden uzaklaşmaya başladılar. Gittiğim hiçbir yerde iş bulamadım, kendimi çok kötü hissediyorum. Ben her zaman başarılı bir kadın olarak yaşadım o yüzden başarısızlığı hazmedemiyorum. Yine eskisi gibi iyi bir konuma sahip olmalıyım ve işimi başarıyla sürdürmeliyim. Aksi olduğu takdirde kendimi çok değersiz ve işe yaramaz biri olarak hissediyorum. Bütün ilgimi başarıya odaklıyorum, böyle bir durumla karşılaştığımda çok üzülüyorum. Bu doğal bir durum mu yoksa kendimi değiştirmeli miyim? Z. Ş.

Başarı sadece kariyer değildir

Başarı deyince, aklınıza sadece akademik bir kariyer ya da aldığınız eğitim, bulunduğunuz statü geliyor. Oysa kişinin çevresiyle ilişkilerinden tutun da, eş olarak, anne olarak, iş kadını olarak, komşu olarak, evlat olarak... bütün alanlardaki ilişkileri ve uyumu başarının birer parçasıdır. Sizin de başarı kavramını sadece statü olarak tanımlamanız sanırım öğrenilmiş bir şey ve işinizi buradaki konumunuzu kaybedince her şeyinizi kaybetmiş gibi oluyorsunuz. Böyle durumlarda kişi, sahip olduğu statüyü kaybettiğinde büyük bir düş kırıklığına düşer ve kendisinin ancak bu konumuyla değerli olabileceğine inanır. Size, başarı evreninizi genişleterek, iş, ev, aile, evlat, dost... gibi bütün kimliklerinizi gözden geçirmenizi bu alanlardaki başarılarınızı ve bunlara uyumunuzu dikkate almanızı ve başarının çok yönlü olduğunu görmenizi tavsiye ederim. İşinizden ayrıldıktan sonra büyük bir çökkünlük yaşamışsınız. Bu sizin başarısız olduğunuzu göstermez. Ve hayatta her zaman böyle şeyler olabilir. Ama emin olun insanın içinde yaşadığı güçlüklere karşı gelebilecek sabır ve uyum sağlama yeteneği vardır ve ihtiyaç olduğunda ortaya çıkar. Sizin de bu sıkıntılı günlerinizi geride bırakarak, yeniden toparlanacağınıza ve daha huzurlu günlere ulaşacağınıza inanıyorum...