“Biri beş diğeri yedi yaşında iki çocuğum var. İkisi de çok yaramaz, ele avuca sığmıyor. Eşim başa çıkamadığın zamanlarda ceza verebilirsin diyor ama ben cezanın onlara zarar vereceğini düşünüyor ve onları güzel sözlerle terbiye etmek istiyorum. Ben cezaya çok karşıyımdır. Neden insanlara ceza verilir neden cezaevleri tıklım tıklım dolar taşar? Bu insanların hallerini eğitimle düzeltmek daha doğru olmaz mı? (Safiye K)

Ceza kulaklarımızı tırmalayan ve zihnimizde karanlık düşüncelere çarpan bir kavram... Hiç birimiz ceza ile terbiye edilmek ve cezanın bir parçası haline gelmek istemeyiz. Çünkü bu ruhumuzu ve benliğimizi yaralayan bir şeydir. Ancak tasvip edilmese de cezanın gerekli olduğu bazı durumlar vardır. Ceza son başvurulacak yöntemdir fakat kötülüğün önlenmesi ve yaygın hale gelmemesi için hayatımızdan tamamen silinmesi düşünülemez. Rabbimiz iyilerin Cennete kavuşacağını kötülerin ise Cehennemle cezalandırılacağını haber vermiyor mu? Ya da bir cana haksızca kıyan, çalan, maddi manevi zarar veren, zulmeden kişinin yaptığı yanına kâr mı kalsın? O vakit haksızlığa uğrayanın hakkı ne olacak? Elbette iyiliğin bir karşılığı olabileceği gibi kötülüğün de bir karşılığı olmalıdır. Fakat cezaya götürecek suç ortaya çıkmadan bazı önlemler almak ve cezanın içeriği konusunda hataya düşmemek gerekir. Yani, insanlar hataya bulaşmadan önce eğitimden geçmeli ve yönlendirilmelidir.

Çocuk eğitiminde ise ceza en son başvurulacak yöntemdir. Elbette çocuğun olumlu taraflarını takdir etmek ve desteklemek daha yerinde ve geçerli bir çözümdür. Ancak bütün yöntem ve uygulamalara başvurduğunuz halde çocuk olumsuz davranışta ısrar ediyorsa ceza son seçenek olarak karşımıza çıkar. Bu durumda, cezanın tamamen kaldırılması yönünde değil nasıl olması gerektiği konusunda bilgi edinmeli ve çocuğa zarar vermemeliyiz. Ceza deyince annelerin ilk aklına gelen şey dayak oluyor. Oysa bu ceza değil şiddet kapsamında ele alınmalıdır. Ceza çocuğu sevdiği bir şeyden kısa süreliğine mahrum etmek şeklinde olmalıdır. Ancak niçin ceza aldığı çocuğa açıklanmalı ve bunun davranışına yönelik bir şey olduğu ifade edilmelidir. Çocuk olumsuz davranışının cezalandırılabileceğini bilmeli fakat anne babanın kendisine değer verdiğini de hissetmelidir.