Ey şe­hid oğ­lu şe­hid, ey şe­hid oğ­lu şe­hid!

On­lar şe­ha­de­te tek­bir­ler­le, dua­lar­la yü­rü­dü­ler, ölüm­süz­lü­ğe var­dı­la­r… 

Mil­let hâ­fı­za­sın­da hâ­lâ can­lı­lı­ğı­nı ko­ru­mak­ta olan bir sa­va­şın ve bü­yük za­fe­rin 100. yıl­dö­nü­mün­de­yiz. Ara­dan tam bir asır geç­ti, fa­kat hâ­tı­ra­sı hâ­lâ tap­ta­ze. Dün Ça­nak­ka­le var­dı, bu­gün de Ça­nak­ka­le ile do­lu­yuz. 

Ça­nak­ka­le top­ra­ğı­na hem bu­gün­kü va­ta­nı­mız sı­nır­la­rı da­hi­lin­den ve hem de o za­man­ki Os­man­lı sı­nır­la­rı için­de ka­lan coğ­raf­ya­lar­dan ge­len on­bin­ler­ce kah­ra­man ka­rış­mış du­rum­da. Bu yüz­den Ça­nak­ka­le top­ra­ğı bü­tün va­tan top­ra­ğı hük­mün­de.

Sa­va­şın ce­re­yan et­ti­ği ara­zi­ye bir ba­kın: Şü­he­da göv­de­si dağ­lar taş­lar!

O şe­hid oğ­lu şe­hid­le­re de­rin bir min­net ve şük­ran duy­ma­mak müm­kün mü? En ke­sif or­du­la­rın sal­dır­dı­ğı, en güç­lü ölüm ma­ki­na­la­rı­nın ölüm kus­tu­ğu da­ra­cık bir ka­ra­da İs­lâ­mı ku­şa­tan de­mir çem­be­ri kı­rıp par­ça­la­yan­lar, bu­gün de if­ti­ha­rı­mız, övün­cü­müz. 

Sa­va­şın ce­re­yan et­ti­ği Ge­li­bo­lu böl­ge­si, Os­man­lı­la­rın Ru­me­li­’de­ki ilk üs­sü. Düş­man da bu­nu bi­li­yor ve Ru­me­li Fa­ti­hi Şeh­za­de Sü­ley­man Pa­şa­’nın tür­be­si­ni he­def alı­yor, top atı­şıy­la yı­kı­yo­r…

Âde­ta di­yor­lar ki: “Av­ru­pa­’ya bu­ra­dan gir­di­niz, gir­di­ği­niz yer­den çı­ka­cak­sı­nız!”

On­lar, mü­ba­rek ölü­le­ri­mi­zi bi­le ra­hat bı­rak­maz­ken, or­du­muz mert­li­ğin ben­zer­siz ör­nek­le­ri­ni ser­gi­li­yor. Düş­man­la­rı­mız as­ke­ri­mi­zin mert­li­ği­ni al­kış­lı­yor. 

Hi­lâl uğ­ru­na, tev­hid için, vah­det için ölen­ler  Al­la­h’­ın cen­ne­ti­ne yü­rü­dü, ka­lan­lar mil­le­tin min­ne­tiy­le çev­re­len­di.  

Ça­nak­ka­le­’de düş­ma­nın mu­az­zam as­ke­rî gü­cü­nü mağ­lub et­tik, ay­nı za­man­da üs­tün tek­no­lo­ji­si­nin yay­dı­ğı kor­ku­yu da al­tet­tik. Gö­ğüs­le­ri­mi­zi Al­la­h’­ın ser­had­di yap­tık. Re­zil is­ti­la­yı dur­dur­duk, na­mu­su­mu­zu çiğ­net­me­dik.