Sevgili dostum geçen gün seni gergin ve öfkeli gördüm. Avazın çıktığı kadar bağırıyor ve şöyle diyordun: Bir daha insanlara iyilik yapmayacağım, kime el uzattıysam hüsrana uğradım. Kimi düştüğü karanlıktan kurtardıysam, kime güzel söz söylediysem, kime yol gösterdiysem, kime fedakârlık yaptıysam kötülüğünü gördüm. İyilik ettiğim insanlar bırakın Allah razı olsun demeyi, benim kuyumu kazmaya hayatımı karartmaya kalktılar. Bundan sonra asla kimse için elimi dahi kaldırmayacağım, düşenin üzerine basıp geçeceğim kimse benden bir şey beklemesin.
 
Sevgili dostum, ihtiyacı olan kişiye el uzatmak sorumlulukların arasındadır. Lütfen bundan kaçınma, düşeni yine kaldır, ihtiyacı olanın ihtiyacını yine gider, senden el uzatmanı bekleyene yine el uzat. Fakat mükâfatı iyilik ettiğin kişiden değil Yüce Yaratıcıdan bekle. İşte o vakit hüsrana uğramazsın, o vakit fıtratına uygun davranmaktan kaçınmazsın. Geçici olana değil ebedi olana odaklan ve düşene el uzatmaya devam et. 
Sevgili dostum geçenlerde seni gördüm: ”Keşke gençliğimi ilim halkalarında geçirmiş olsaydım, vakti boşa harcadım diyor ve arkana bakıyordun. Hepimiz zamanın katilleriyiz fakat öyle de olsa arkaya değil önümüze bakmak zorundayız. Zira kat ettiğimiz yollara dönme şansına sahip değiliz, o yüzden keşke diye şikayetlenmek yerine kalan vakti iyi değerlendirmeliyiz. 
 
Sevgili dostum geçenlerde hayatı doyasıya yaşayamamaktan, gönlünce gezip eğlenememekten şikâyet ediyordun. Seni dinlediğimde dünya ile kurduğun ünsiyetin zihnini ne kadar meşgul ettiğini fark ettim. Oysa sahip olduğumuz imkânlar hangi boyutta olursa olsun bizler bu dünyanın birer misafirleriyiz. O yüzden yaşadığın dünyanın bir misafiri olduğunu unutma. Bir misafir gittiği yerde nasıl davranıyorsa sen de öyle davran. 
Sevgili dostum geçenlerde bir faninin kötülüğünden bahsediyor ve tehditle savuruyordun. Öfke güçlü bir eşkıya gibidir beklenmedik zamanlarda zorlar bizi. Fakat ne olursa olsun, sabır çizgisinden çıkmamak ve olayı tevekkülle karşılamak gerekir. Zira kötü aslında kötülüğün taşıyıcılığını yaparak insanlıkta değer kaybetmektedir. O yüzden muhatabına öfke besleme aksine acı ona. Unutma sana kötülük yapan kişiyi af etmen büyük bir kazançtır. Sanırım bu kazanca sahip olmayı istersin…