Bugünlerde asla askerlerle ilgi yazmak istemiyorum. Ne sebeple olursa olsun, bir mağdur görüntüsü var ortada. Zamanında birileri darbeci damarlarını kabartarak kabul edilemez şeyler yaptı. Şimdi bütün komutanları aynı sepete koymanın âlemi yok.
İyiler her zaman iyidir. İyi askerler 28 Şubat’ta da iyi idi. Kötülüğe temayülü olanlar ise o sıralar çok azmıştı.
28 Şubat bir seçimlik işti. Defteri dürüldü. Fakat hiçbir şey olmamış gibi bazı üniformalılar bildik tavırlarını göstermeyi, kasım kasım kasılmayı sürdürdüler.
Başörtüsü düşmanlığı amansızca devam ettirildi.
Askeri resepsiyonlara devlet erkânı eşsiz davet edilmeye devam edildi.
Cumhuriyet Bayramında başkomutanın (cumhurbaşkanının) resmikabulüne gelmemek, hatta alternatif resmi kabul vermek gibi kabul edilemez saçmalıklar icra edildi.
Bunlar olacak şeyler değil.
Şöyle denir ya: Kışlaya girerken aklınızı dışarıda bırakın!
Askerlik asla böyle bir hükmü kaldırmaz.
Askerlik, savaş, akıl olmadan asla yapılamaz.
Askeri yanıltan neydi?
İdeolojiye olan kesin inanç ve dışarıda bu ideolojiyi en azından laiklikten ötürü destekleyecek çevrelerin varlığı.
Türkiye’nin seçkinleri bu yolu çok kullandılar.
Çiller Hanım dahil, birçok siyasi “biz olmazsak şeriat gelir” dediler. Son olarak Kemal Bey de Avrupa’da benzer lâflar etti.
“Hadi şeriat gelmesin, Türkiye’yi siz yönetmeye devam edin!”
Bunu artık İsrail’den başka söyleyen yok!
Bu süreç, 28 Şubat’ta dibe vurdu. Türkiye’yi askerler ve onların kukla hükümetleri yönetemedi. Ekonomi dibe çöktü, güvensizlik tavan yaptı.
Türkiye ne yazık ki, cumhuriyet devrinde Kenan Evren dışında farklı çizgi ortaya koyabilen bir asker yetiştiremedi.
Kenan Paşa’nın darbeciliğine itirazımız şüphesiz en yüksek seviyede. Fakat onun resmî ideolojiyi nasıl zamanına göre biçimlendirdiğini hatırdan çıkarmayalım.
Askerler, miadı dolmuş, son kullanma tarihi çoktan geçmiş ideoloji ile beslenmeye devam ettikleri için zehirlendiler!
Bunlardan biri de artık “Selâmsız Paşa” olarak bilinen ve bu YAŞ’ta Kara kuvvetleri komutanı olması gereken (tabii askerlerin meşhur hiyerarşik sıralamasına göre) kumandan. Bu general, o protokol cinayetini itikab ettiğinde bu sonu görmüş müydü? Bana göre, görebilse idi, öyle davranmazdı!
İşte kurmaylık böyle bir şeydir generalim!
(Daha doğrusu erkânıharplik böyledir. Kurmaylık uydurma, ne idiğü belirsiz bir şeydir). Bizim mektep görmemiş çarıklı erkânıharpler bile bu sonu o gün görmüşlerdi.
O gün onlara sorulsa idi cevabı bugünkü gibi olacaktı: “Bu paşa devlet ciddiyetine halel getirdi, bir hanımefendiye karşı saygısızlık yaptı, işi bitti! Onun yeri, evi!”
Öyle ya, selâmsız sabahsız KKK olunmaz!