Yeni Akit’in dünkü manşeti beni yazmağa mecbur etti, yoksa sağdan soldan gelen tahriklere hiç kapılasım yoktu.
Tahrik ki bayağı “tahrik”! “Azizim sana dokunan yanıyor! Aman adını ağzımıza desturla alalım! Biz bari çarpılmayalım!”
Böyle demekle kalsalar, çetele tutmuyorlar. Filan davadan bu kadar, feşmekandan şu kadar, ceman yekûn o kadar...
Arada bir: “Bugün de üç tane! Toplam yine değişti”.
Bu kelle sayma merakı nereden çıktı yahu?
Evet! AK Parti seçimi kazandı. Türkiye 28 şubatçı iktidarı sandığa gömdü, millet rahat nefes aldı.
Ama rahatı kaçanlar da vardı.
Onlar devletin silahlı güçlerinin içinde cunta kurmuş üç-beş yüksek rütbeli idi. Darbe sar’asına tutulmuşlardı. Darbeyle yatıyor, darbeyle kalkıyorladı.
Annem beni yetiştirdi harbiyeye yolladı
Aman oğlum illa darbe yap diye ısmarladı!
Güzelim “Alay marşı” bir aralar neredeyse böyle okunur oldu.
Meşru hükümeti nasıl alaşağı ederiz, nasıl düşürürüz, tankları nasıl yürütürüz... İktidarı nasıl ele geçiririz.
Bu hesapları yapanlar, zemini hazırlamak için neler yapmadılar ki? Hepsini bilmiyoruz, ama bizim hakkımızda açılan dâvâyı, çok iyi biliyoruz.
Türkiye’nin bütün generalleri, biri hariç –ki o Genelkurmay Başkanı Hilmi Paşa’dır- bir dâvâ için harekete geçti.
İki askerin bir araya gelip dâvâ açması kanun nezdinde divan-ı harblik suçtur!
Genelkurmay Başkanına rağmen generallerin 312’si bir araya geldi. Aslında bir araya gelen filan yoktu. Cuntacıların baskısı üzerine içeride, dışarıda ne kadar general varsa, vekalet vermeye mecbur edildi.
Hayıflandığım şu: Keşke o generaller yazıyı okusalar da öyle vekalet verselerdi.
Bu yazı, Türkiye’de asker algısını yerle bir eden birkaç komutan hakkında yazılmış bir yazı idi.
Vatanseverlik dozu yüksekti. Millet sevgisi zirvede bir yazı idi.
Asker muhabbeti, hepsinin üstünde idi.
Meşhur buluttan nem kapan ördek Kemal hikâyesindeki gibi iki üç kişi yerine 312 kişiyi dâvâya dahil ettiler. 312 general alınganlık gösterip kendilerini kastettiğimi ve bundan fena halde rencide olduklarını dâvâ açarak ortaya koydular.
Bundan bir liyakat şüphesi sezmedim değil!
Türk adliyesi böyle tantanalı dâvâ görmedi.
Bir kalem ve 312 kılıç!
Bu kadar kılıcın indirilmesine gerek var mıydı? Her kılıç bir vuruşta ikiye böldüğüne göre, 614 parçaya ayrılmam işten değildi.
Netekim ensesinde 312 kılıcın gölgesini hisseden hakim de 614 milyara hükmetti!
Her birine 2 milyar kılıç hakkı!
Hiper faiz döneminde faiz hesabını bilenler bunun en az ikiye katlanacağını söylediler.
Asıl hesap darbe idi!
İşe yargıyı karıştırdılar.
Şimdi 312’ler taburu takım takım hâkim karşısına çıkıyor, bir kısmı mahpeste karar gününü bekliyor.
Dilerim ki işin asıl elebaşıları hakettikleri cezayı çeksin.
Sürüye katılmak zorunda olanlar da, azad olsun ve fakat olanlardan ders alsın.
Ben çeteleyi yırttım anlayacağınız!