“Her türlü tuğyan, şirk, günah, isyan ve ahlâksızlıktan Allah’a ve O’nun dini İslam’a sığınarak, dünya ve ahiret kurtuluşunu yakalayıp İlahi rızaya, huzur ve güvene ermektir Nuh’un gemisine sığınmak.”

Hz. Nuh (A.S.), kâfirlere karşı büyük bir sabırla tebliğ çalışmalarını yapmış ve her türlü tehdit ve karşı koymalara, tahkir ve alaylara rağmen insanları hakka çağırmaya devam etmiştir.

“Andolsun ki biz Nuh’u kendi kavmine gönderdik de o bin yıldan elli yıl eksik bir süre onların arasında kaldı. Sonunda onlar zulümlerini sürdürürken tufan kendilerini yakalayıverdi” (Ankebut 14)

Hz. Nuh (A.S.) bir peygamberdi ve ağır imtihanlardan geçmekteydi. Kavmi onun çağrılarını alaya alıyor, tehdit ediyor ve küçük düşürücü tavırlar sergiliyordu. Ama o kavminin kurtuluşu için her şeye göğüs geriyor ve Allah’ın emirlerini bir bir yerine getiriyordu.

Allah (C.C.), kavmini uyarmasını emrediyordu. Hz. Nuh (A.S.) da bu doğrultuda kavminin kurtuluşu için çalışıyor ve onları hakka çağırıyordu. Ama kavmi o konuştuğunda kulaklarını tıkıyor ve kendisini alaya alıyorlardı.

Rivayete göre tam 950 sene gece gündüz, açık gizli demeden süren tebliğ döneminde hep sorumluluğunun gereğini yapmış ailesi tarafından dahi pek fazla iltifat görmemişti.

Fitneler, iftira ve alaylar artmış, gece ve gündüz devam eden sıkıntılar ve aşağılamalar başlamıştı. Derken bir gün kavmi Hz. Nuh’u (A.S.) ölümle tehdit edince durum değişmişti. Bütün çarelerin tükendiğini görünce Hz. Nuh (A.S.) Allah’a acziyetini ve kavmi hakkındaki umutsuz duygu ve düşüncelerini şikâyette bulundu. Fakat bu şikâyet onu bir başka imtihanın ve alayın konusu haline getirdi.

Bunun üzerine Allah (C.C.) O’na bir gemi yapmasını ve inananlar ile birlikte bu gemiye geçmelerini emretti. Hz. Nuh (A.S.) insanların aşırı bir şekilde zem ve alaylarına maruz kalmıştı fakat diğer taraftan, karada gemi yapan bir peygamber, bir insan olarak tarihe geçmişti.

Hz. Nuh (A.S.) gemiyi yaptığında inananlar ile birlikte binmişti. Nihayet Allah’ın (C.C.) o çetin ve amansız azabı gelmiş ve gemidekiler o azgın suların üzerinde hayata tutunurken, inanmayanlar sığınacak dağ tepe aramakla meşgul oldukları halde tufan gelip her şeyi yutuvermişti. Kendilerini Hakk’a çağıran bir Peygamberi yalanlayıp, alay eden ve inkâra şartlanan o toplum helak olup gitmişti. Bu dünya hapishanesinde mahpus ve mazbut kalan bizler, katledilen insanlığın külleri üzerinden çıkıp, Nuh’un gemisine sığınmak ve kurtulmak istiyoruz. Bizi alaya alanlar, gülüp geçenler küçümseyici bir yüz ifadesi ile bakanlar ile aramıza set çekip bir gemi ile yol almak ve üzerimize çöken karanlıktan uzaklaşmak istiyoruz.