Siya­sî ya­sak­lar kalk­tık­tan son­ra DSP Ge­nel Baş­ka­nı Bü­lent Ece­vit’i, En­te­lek­tü­el Bo­yut prog­ra­mı­na ko­nuk et­miş­tik. O gün sa­yın Ece­vit’e “CHP’nin ge­nel baş­ka­nı ol­du­ğu­nuz hal­de ne­den bu par­ti­yi bı­ra­kıp DSP’yi kur­du­nuz?” di­ye sor­duk. Bir li­de­rin par­ti­si­ni terk edip sı­fır­dan par­ti kur­ma­sı gö­rül­müş şey de­ğil­di. Bir ta­raf­ta ha­zır bir tez­gâh, bir ta­raf­ta iğ­ney­le ku­yu kaz­mak.
Bü­lent Ece­vit ay­nen şöy­le de­miş­ti:
-CHP ken­di­ne has bir par­ti, ba­zı şey­le­ri aşa­ma­dım.
Bu sö­zün ne ka­dar doğ­ru ol­du­ğu­nu bu­gün en iyi sa­yın De­niz Bay­kal ya­şı­yor­dur. Bay­kal, as­lın­da bu ül­ke ger­çek­le­ri­ni bi­li­yor. Fa­kat o çık­maz­da olan bir in­san gi­bi­mi­ze gel­mek­te. Kal­bi­nin de­rin­lik­le­rin­de olan­lar­la “ken­di­ne has bir par­ti” şart­la­rı ça­tış­mak­ta. Ara­yış­la­rı bun­dan. Son ara­yı­şı te­set­tür­lü ha­nım­la­rı par­ti­si­ne üye ka­bu­lü ol­du.
Mu­ha­fa­za­kâr kit­le De­niz Be­yi bu ha­re­ke­tin­de sa­mi­mi bul­ma­dı. Ör­tün­mey­le ala­ka­lı her ta­sar­ru­fu mah­ke­me­ye ta­şı­ma­sı­nı unut­ma­mış­tı.
Ken­di par­ti­sin­den­se eleş­ti­ri­ler gel­di.
Mu­ha­fa­za­kâr ta­ba­na bir şey di­ye­mez­di. De­ği­şim ima­jıy­la on­la­rın oyu­na ta­lip­ti. Par­ti­li­le­ri­ne, CHP ta­raf­ta­rı­na ise di­ye­cek­le­ri var­dı. On­la­rı ik­na et­me­si ge­re­ki­yor­du. Bu mü­na­se­bet­le CHP için öz eleş­ti­ri/nefs mu­ha­se­be­si yap­tı. Tek par­ti dik­ta­sı­na dik­kat çek­ti. Şu gün, şu sa­at­te kal­kıp kı­ya­fe­tin­den do­la­yı va­tan­da­şı An­ka­ra’nın mer­ke­zi­ne sok­ma­yan tek par­ti CHP’si­nin fa­şi­zan üs­lu­bu­nu de­vam et­ti­re­me­yiz mea­lin­de ko­nuş­tu. Kı­ya­fet tü­zü­ğü çı­kart­ma­nın ken­di iş­le­ri ol­ma­dı­ğı­nı di­le ge­tir­di. Sos­yal de­mok­rat­lık­la­rı­na vur­gu yap­tı. ‘20’li, ‘30’lu, ‘40’lı yıl­la­rın CHP’si ol­ma­ya­cak­la­rı­nı be­yan et­ti. Ba­zı CHP’li­ler san­ki çıl­dır­dı. Baş­kan­la­rı­nı ma­zi­le­ri­ne kar­şı red­di mi­ras yap­mak­la suç­la­dı­lar. “Ha­in” di­ye ter­bi­ye­si­ni bo­zan bi­le var. Fo­toğ­ra­fa ba­kı­nız. Bir ge­nel baş­kan, par­ti­si­nin uzun öm­rü­nün bir dö­ne­min­de­ki yan­lış uy­gu­la­ma­la­ra dik­kat çe­ki­yor fa­kat yay­lım ate­şi­ne tu­tu­lu­yor...
De­mek ki Ece­vit hak­lıy­mış.
CHP ken­di­ne has bir par­ti.
Ge­nel baş­kan­lar bi­le o taş­laş­mış nü­ve­yi kı­ra­mı­yor, aşa­mı­yor, ge­çe­mi­yor. Yol ke­sen­ler ta­as­su­bun en ko­yu­sun­da­lar. CHP’yi par­ti gi­bi de­ğil kut­sal bir var­lık ola­rak te­lak­ki edi­yor­lar.
Ge­nel baş­kan­la­rı­na dil al­tın­dan sa­tıl­mış de­me­ye ge­ti­re­rek kar­şı dev­rim­ci­le­rin de­di­ko­du­la­rı­nı yay­mak­la it­ham edi­yor­lar.
Bu­nu di­yen­ler dev­rim­ci..
Ger­çek­le­ri ya­zan­lar kar­şı dev­rim­ci...
Breh, breh, breh!
Sa­yın De­niz Bay­kal, CHP’den ay­rı­lır mı? Ay­rıl­mak zo­run­da ka­lır mı? O bir avuç kin­dar kit­le Bay­kal’ı as­la af­fet­me­ye­cek­tir. O kit­le yal­nız­ca CHP’nin de­ğil Tür­ki­ye’nin de ba­şı­nın der­di­dir. Her tür­lü uz­laş­maz­lı­ğın se­be­bi bun­lar­dır. Ada­le­te, si­ya­se­te, üni­ver­si­te­ye çö­rek­len­miş­ler, bu mem­le­ke­te ne­fes al­dırt­mı­yor­lar.
Bay­kal zor gün­ler ge­çi­re­bi­lir.
Al­tı ok­lu ama­zon­lar:
-Ya sev, ya terk et! di­ye çığ­lık­lar atıp tam­tam­lar ça­la­bi­lir­ler.
Bu­na rağ­men pa­puç bı­rak­ma­ma­lı.
Bu­gü­ne ka­dar on­la­rın se­si­ni din­le­di.
Ar­tık vic­da­nı­nın se­si­ni din­le­sin.