MHP milletvekili Mehmet Ekici bazı televizyon dizilerine tepki göstererek ülkücülerin örnek kişisi Alparslan Türkeş’tir demiş.

Her hareketin kendi önderini örnek alması, onu numune-i imtisal, şimdilerin deyimiyle rol model olarak görmesi normaldir. İbni Haldun da bu gerçekten hareketle-toplum liderlerin dini üzerinedir-demiştir.

Her topluluk tabi olduğu liderin özelliklerini yansıtır. Bunu siyasi hareketlerin çoğunda görmek mümkün. Liderin üslubu, tarzı hatta mimikleri tabandakiler tarafından dikkatle takip ve taklit edilir.

Türkeş’in ülkücü hareket üzerindeki tesirini kimse inkar edemez.

Kırk yıla yakın bir süre hareketin başında kalmış biri elbette kendisine tabi olanları etkileyecektir. Bu etkileşimin sadece fikir bazında olmadığı da bir gerçektir. Liderler fikirleri kadar belki de ondan daha çok tavırlarıyla, psikolojileriyle toplumu etkilerler.

Bu psikolojide çoğu kez onu takip edenlerin hayrına olmaz. Onun için iç ve dış dünyasıyla örnek alınabilecek tek lider, tek önder peygamber’dir. Bu Türkeş için de diğer liderler için de böyledir. Onun nurdan gölgesi altında gelişen hareketlerin liderleri de onun ölçülerine uydukları oranda örnek alınabilirler. Bilinen kaidedir, sui misal emsal olamaz, yahut kötü, örnek alınamaz. Peygamberlerin hayatında –kötü- olmadığı için her yönden örnek kişilerdir.

S.Ahmet Arvasi ülkücülüğü ‘Allah’ın davasına adanmak’ olarak tarif etmiş, ülkücüleri Allah Resulünün mukaddes çizgisinde yürümeye çağırmıştır. Gerçekten de 12 Eylül’den önce komünizme karşı mücadeleye koşanlar bu çağrıya icabet ederek koşmuşlardır. Dolayısıyla kendisini İslam’a istinat eden her hareketin gerçek örnek kişisi Allah Resulü’dür.

Ama asıl anlatmak istediğim bu değil.

Nedense bizde liderleri gerçek hüviyetlerinden soyutlayarak- putlaştırma-eğilimi var. Herkes nasıl bir lider tipi hayal ediyorsa Liderine o özellikleri giydirip, öyle inanıyor. Yani aslında kendi vehimlerine, zanlarına inanıyor.

Bu, bütün liderler için böyle.

Sonra gerçekle yüz yüze gelince de büyük hayal kırıklıkları, travmalar yaşanıyor.

Türkeş de tabanının kendisine büyük meziyetler yakıştırdığı biriydi. İnsana, insanlığa ait bütün üstün özelliklerin onda toplandığına inanılırdı. Hala da aynı şekilde inanan çok insan var.

Ama şunu gördüm, Liderler toplumla diyaloglarını derinleştirdikçe insanla olan münasebetini kaybediyorlar. Topluma bakmak, insanı unutturuyor. İnsan basit bir malzeme, hedefe yürümek için kullanılan küçük bir ayrıntı halini alıyor. Taban lidere-her şey-diye bakarken, o kendine intisap edenlere–hiçbir şey-diye bakıyor. Bu Türkeş’te de vardı. Ondan da tabana sirayet etti. MHP-BBP ayrışmasında, BBP’ye geçenler için kullanılan üslup bunun en bariz göstergesidir. Ama bir önek var ki, Lider-taban münasebetlerinin hangi düzeyde seyrettiğini göstermesi bakımından emsalsizdir.

Gün Sazak 28 yıl önce bugün, 27 Mayıs 1980 de şehit edildi. Kendisini rahmetle anıyorum. ülkücü hareket için önemli bir isimdi. Gümrük Tekel bakanlığı döneminde yaptıkları ile–uzun süre-adından sitayişle söz edilen biri oldu. İşte o Gün Sazak, defnedilmeden önce Bahçeli’de bulunan MHP Genel merkezinin önüne getirilir. Binlerce genç ya göz yaşı dökmekte ya tekbir getirmektedir. Törenin başlaması için herkes Türkeş’in gelmesini beklemektedir. Dakikalar geçer Türkeş odasından bir türlü aşağı inmez. Ahmet Er, yanında bulunanlardan birini Türkeş’in odasına göndererek, kalabalığın kendisini beklediğini ve tören için hazır olduğunu söylemesini ister. Giden kişi birkaç dakika sonra üzgün bir halde döner, Ahmet Er sorar ‘ne oldu’, ‘Efendim Türkeş’in terzisi gelmiş, prova oluyor. Prova bitince inecekmiş.’

Aşağıda cenaze, yukarıda prova.

İşte Liderlik böyle bir şey.

Türkeş liderdi, Elbette bu ülke için iyi şeyler de yaptı ama böyle bir liderdi.

Gün Sazak’ın şahadetinin sene-i devriyesinde istedim ki, kimi örnek alırsak alalım, insan olduğunu unutmayalım.